Toqsh - запись в дневнике 24.03.2024 Өкініш...

Өмірімдегі ең үлкен өкінішім қайтып келгенім шығар. Жолдасым түрмеге түскеннен кейін араға екі жыл салып шыққасын бізді келіп алып кетті. Сол кезде үйімнен тағыда қашқандай болып кетіп едім. Иа, менің ата - анам мейіріммін төгіп тұрған жандар емес, тапсаң, жұмыс - жасасаң керексің, артыңда ешнарсең болмаса кете бер деп қарап отыра береді. Мүмкін мен өзім жақсы көруді, бауырыма басуды, махаббатты түсінбейтін адам шығармын,

Сонымен осыдан екі жыл бұрын арам суып кеткен жолдасыммен қайта қосылдым, қазыр ойлап отырсам амалымның жоғынан осы қадамға барғандаймын. Қазір невротик, кез - келген затқа ашулана беретін психованный қатынға айналдым. Бір курс сатып алып едім армандарығды реттеп жаз, мақсатқа бағыттал деген. Жазып бастасам ауытқып кете беремін. Тақ бір өмірім менікі емес сияқты. Мүмкін көп фильм қарап өмірімді шектен тыс романизировать етіп жібердім бе білмеймін. Енді Құлсарыға алып келген байым ұпит сұпит, өзің қара, былай қара арқы қара, бері қара деп өзінің кишлак ауылана алып кетіп бара жатыр. Ойлаймын расында ақша тапқанға жақсы мүмкіндікқой деп, көшіп ақ кеткім келеді дегенмен жүрек сорлы сыздап қоймайды. Не Құлсарыда қалғым келмейді не Оймауытқа барғым келмейді. Ойлай ойлай миым шаршады. Алматыға бара қояын десем құшақ жая қарсы алып отырған дамым да жоққой. Тіпті бөлек тұрағой деп демеп жіберетін бір пенде табыла қоймасы анық.

Ажырасып қайта ата-анамның үйіне кетсем қалай болар екен? Жолдасым бар жағдайымды жасауға тырысып ақ жүр. Жүрек сорлы сүймейді, күн өткен сайын оны көргім келмейтіндеймін. Әр ісі жыныма тиеді. Ол да бір көңілге қарауды қайта ұмытып бара жатыр. Адам өзгереді ма деп, екінші мүмкіндік беріп көруге тырысып едім. Бекер екен, екі жаққа кетіп аяғына дейін солай отыру керек еді. Бір күн емес бір күні мамалардан бөлек шығып үй алатын едімғой. Қазіргі ойым тек кредитті төлеп құтылсам. Ары қарай білмеймін... Неге сонша қиналамын?